Ptaki Zatoki Puckiej
Zatoka Pucka jest ptasią ostoją o znaczeniu międzynarodowym. Leży na trasie jednego z najważniejszych w Europie szlaków migracyjnych, ptaki licznie zatrzymują się tu podczas sezonowych wędrówek między lęgowiskami a zimowiskami. Część pozostaje na wodach Zatoki przez całą zimę, szczególnie chętnie gromadząc się w rejonie ujścia Redy. W okresie wiosenno-letnim wiele gatunków nad samą Zatoką lub w jej bezpośrednim sąsiedztwie przystępuje do lęgów.
Jednym z nich jest ohar. Ta kontrastowo ubarwiona kaczka gnieździ się w norach ziemnych (borsuków, lisów lub królików). W rezerwacie do lęgów przystępuje kilka rodzin, pisklęta z poszczególnych lęgów tworzą niekiedy liczną grupę (nawet ponad 20 osobników), wodzoną przez jedną samicę. Z kolei nurogęś, jeden z gatunków traczy, wybiera na miejsce gniazdowania duże dziuple, a także spróchniałe pnie i nory ziemne pod wykrotami. Co roku na wodach Zatoki w pobliżu Beki obserwujemy nawet do 26 piskląt w różnym wieku wodzonych przez jedną samicę nurogęsi. Taki ptasi żłobek nie tworzą pisklęta jednej samicy, lecz czasem nawet kilku.
Obserwacje ptaków zatrzymujących się nad Zatoką Pucką w okresie jesienno-zimowym dostarczają wielu wrażeń. Z wysokości ruin dawnej osady (nie schodząc z wyznaczonej ścieżki) można zobaczyć z pomocą lornetki wielogatunkowe stada ptaków, przebywające na wodach Zatoki lub odpoczywające na łachach u ujścia Redy. Na tych ostatnich widuje się m.in. kormorany czarne i czaple siwe. Kormorany są doskonałymi nurkami. Ich pióra w skrzydłach i w ogonie łatwo nasiąkają wodą. Dlatego kormorany dużo czasu spędzają, susząc pióra w charakterystycznej postawie z rozpostartymi skrzydłami i ogonem. Czaple siwe mają inną strategię łowiecką. Potrafią bardzo długo stać nieruchomo w płytkiej wodzie, by na widok ofiary momentalnie zaatakować ją silnym uderzeniem długiego dzioba.
Na otwartych wodach zatoki od jesieni do wczesnej wiosny zatrzymują się duże stada łabędzi oraz kaczek. W okresie przelotów widywane są rożeńce, świstuny, cyraneczki, a także płaskonosy. Stałymi gośćmi są łabędzie nieme, wyróżniające się czarną naroślą na podstawie pomarańczowego dzioba. Rzadszy jest łabędź krzykliwy, którego rozpoznać można po żółtym dziobie. Łabędzie krzykliwe przelatujące wzdłuż wybrzeży Bałtyku pochodzą m.in. z krajów nadbałtyckich. Ich donośny głos przypomina nieco trąbienie. Zima to czas na obserwowanie na wodach Zatoki wielotysięcznych mieszanych stad kaczek nurkujących, takich jak gągoł, czernica i ogorzałka. Wśród nich często pływają też perkozy dwuczube i przedstawiciele trzech gatunków traczy: nurogęsi, szlachary i bielaczki. Obserwować też można stada łysek – szaroczarnych ptaków z białą blaszką nad dziobem. Duże koncentracje ptaków wodnych przyciągają nad Zatokę majestatyczne bieliki. Są to nasze największe ptaki szponiaste – rozpiętość skrzydeł dorosłej samicy może dochodzić do 230 cm.
